MİRHAT BUDAK: DUYGUNUN KALBE İŞLEYEN MÜHRÜ

Bazı isimler vardır; yaşamı esas aldıkları yer kalemleridir.
Mirhat Budak da onlardan biri.
1979’da Diyarbakır’ın siyah taşlarına, güneşli avlularına ve köklü kültürüne doğdu. Çocukluğu, şehrin hafızasında gezinirken kelimelerle tanıştı; büyüdükçe onlar da onunla büyüdü. İlk ve orta öğrenim yılları, yalnızca okulla değil, kurduğu iç cümlelerle şekillendi. Daha sonra Dicle Üniversitesi Türkçe Eğitimi Bölümü’ne uzanan yolculuğu, onun kelimeye hâkimiyetini akademik anlamda da güçlendirdi. 2003’te mezun olduğunda artık yalnızca dil bilen biri değil; dili yaşayan biriydi.

Ardından kalbinde yıllarca bekleyen sözcükler bir araya geldi ve Aşka Dair adını taşıyan kitabıyla hayat buldu. Bu kitap, klasik bir aşk anlatısı değil; hislerin içini açan bir ayna niteliğindeydi. Her sayfası başka bir duyguya göz kırptı. Bazı satırlar hafifçe dokundu, bazıları içe işleyen bir sızı bıraktı; ama tamamı okurun dünyasına yeni bir ışık taşıdı. İnsanlar kitapta yalnızca aşkı değil, kendilerini de buldu. Kimi yeniden sevdi, kimi hatırladı, kimi içindeki duvarları sessizce indirdi.

Mirhat Budak’ın dili, gösterişli değil ama etkileyici.
Sözcükleri bir akarsu gibi, duyguyu yorulmadan taşıyan bir ritim gibi akar.
Aşk, onun anlatımında yalnızca iki insanın hikâyesi değildir; bazen şehir kadar eski, bazen sabah kadar taze bir hatıradır. Bir karşılaşmanın tesadüfü, bir ayrılığın yankısı, bazen de sessizce yeniden başlama ihtimali…

Bugün Mirhat Budak, edebiyata yalnızca bir eser bırakmış gibi görünse de etkisi tek kitapla sınırlı değil. Aşka Dair, bir yazarın kalbini okura açtığı kapı; kelimelerin duru hâliyle büyüttüğü bir ruh hâli. Onu okuyanlar unutmaz, çünkü o cümlelerde yalnızca aşk yok — insan var.

Mirhat Budak, yazmayı bir ses, bir nefes ve bir iz olarak sürdürüyor.
Kalemi her dokunuşunda duygu yeniden şekilleniyor;
kelimeler, onun elinde tekrar can buluyor.

Ve o, hâlâ aynı sakinlikle fısıldıyor:
Aşk, kelimelerde saklıdır — gören için, duyan için, kalbi açık bırakan için.