‘The Color Purple’ İncelemesi: Blues’a ve müzikalin ruhsal yükselişine doğru

Alice Walker’ın klasik eseri “The Color Purple”, yönetmen Blitz Bazawule tarafından modern bir bakış açısıyla ele alındı. Bu taze gözleme dayalı bir yeniden yapım, Fantasia Barrino’nun Broadway gösterisinden ve Steven Spielberg’in 1985 yapımı filminden öğeleri birleştiriyor.

1985 yapımı “The Color Purple” filmi, 11 Oscar adaylığına sahip olmasına rağmen hiçbir ödül kazanamamıştı. Bazı eleştirmenler, bu hikayenin Spielberg’in anlatması için uygun olmadığını düşünmekteydi. Ancak Bazawule, Spielberg’in mirasını takip ederken malzemeyi güncelleyip genişletmeye karar verdi.

Bu yeni versiyon, 2020 görsel albümü “Black Is King”de Beyoncé ile işbirliği yapmış olan Ganalı yönetmen Blitz Bazawule’nin elinden çıkma. Spielberg, Quincy Jones ve Oprah Winfrey gibi yapımcılarla işbirliği yaparak filmi güncelleyen Bazawule, genç nesiller için hikayeyi canlandırmayı başarıyor. Ayrıca, Broadway müzikalinde kullanılan şarkıları filme dahil ederek özgünlüğüne katkıda bulunuyor.

Film, Alice Walker’ın romanının temel temasını koruyarak, değersiz hisseden bir kadının kendi değerini, bakış açısını ve mirasını geri kazanma sürecini anlatıyor. Celie karakteri, müzik aracılığıyla güçlü bir şekilde ifade buluyor. Geleneksel pop şarkıcısı olmayan Fantasia Barrino’nun Celie’yi canlandırması, karakterin içsel yolculuğunu başarıyla yansıtıyor.

Celie’nin hikayesi, ağır bir ataerkillik ve ırkçılıkla işlenmiş zorlayıcı bir ortamda geçiyor. Celie, yaşadığı zorluklara rağmen hayatta kalmaya ve kendi özgürlüğünü kazanmaya çalışır. Film, Celie’nin yanı sıra Sofia karakteri aracılığıyla da kadınların güçlenme temasını işliyor.

Bazawule’nin yönetmenlik becerileri, hikayeyi müzikle harmanlayarak orijinal ve etkileyici bir atmosfer yaratmaya yardımcı oluyor. Müzik, önceki uyarlamalarda eksik olan bir öğe olarak öne çıkıyor ve Celie’nin iç dünyasını daha derinlemesine anlamamıza yardımcı oluyor.